Wijkverpleegkundige en casemanager Leonie van Leeuwen: ik voel me bevoorrecht in deze situatie

Als “stilte voor de storm”. Zo beschrijft wijkverpleegkundige en casemanager dementie Leonie van Leeuwen de situatie bij RST Zorgverleners in de laatste twee weken. “Als er straks echt een cliënt met corona onder mijn verantwoordelijkheid valt ga ik misschien moeilijke beslissingen moeten nemen.”

Toen twee weken geleden de eerste corona-maatregelen aangekondigd werden besefte Leonie direct dat werken in de zorg misschien wel eens heftig kan worden in de komende tijd.

Stilte voor de storm

“Op dit moment is alles nog rustig. We hebben nog weinig zieken in onze eigen organisatie. Momenteel ben ik achtervang voor Huize Eben-Haëzer, die uiteraard in een volledige lock-down zit. De overleggen met de collega’s daar en ander collega’s in het land kunnen gelukkig voor het grootste deel telefonisch.

Toch besef je wel dat alles kan veranderen als een deel van het eigen personeel uit gaat vallen of als in een van onze huizen corona uitbreekt. Ik zou dan wel eens moeilijke beslissingen voor de kiezen kunnen krijgen. Ook zou het kunnen dat mijn taak wijzigt en dat ik voor een periode meer basale medische handelingen moet uitvoeren, omdat daar gaten vallen.”

Niet klagen

Voor ouderen met dementie is de huidige situatie lastig uit te leggen, vertelt Leonie. “Mensen begrijpen vaak niet goed wat er aan de hand is. Dat is extra schrijnend nu familieleden soms niet meer langskomen en de dagbesteding gesloten is.

Gelukkig heeft onze afdeling ICT voor Huize Eben-Haëzer een tablet geregeld waarmee bewoners kunnen videobellen met familieleden. Collega’s lopen regelmatig een rondje om mensen met de tablet te helpen. Via de kerktelefoon worden er verhalen verteld om mensen een afleiding te bieden.”

Ondanks alles voelt Leonie zich bevoorrecht, vertelt ze. “Ik mag echt niet klagen. Als je verhalen hoort van mensen met zieke familieleden en verhalen van collega’s die zich een slag in de rondte moeten werken in het ziekenhuis dan ben ik blij met hoe rustig ik het nu nog heb.

Openhartig

Ik kan in deze situatie gelukkig redelijk nuchter blijven. Maar je voelt je als verpleegkundige natuurlijk wel extra verantwoordelijk. Maar uiteindelijk is dit natuurlijk ook waar je voor opgeleid bent: dit is waarom je de zorg bent ingegaan. Werken bij RST Zorgverleners betekent in deze tijden: er 100% voor gaan. Zorgen voor cliënten, mantelzorgers en voor collega’s.

Ik merk wel aan mijn collega’s dat er veel spanning is. Iedereen ervaart het weer anders. Tegelijkertijd wordt er ook veel gedeeld via de app en in telefoongesprekken. Het is opvallend hoe openhartig mensen in deze tijd elkaar bemoedigen durven vanuit hun persoonlijke geloof. Op zo’n moment ben je blij dat je bij een zorgorganisatie met een identiteit werkt. Ook dat is een voorrecht.

Roepstem

Twee weken geleden had ik nog een prachtig gesprek met een mantelzorger. We verschillen van christelijke cultuur maar deelden toch een gezamenlijk vertrouwen dat God alles in Zijn hand heeft. Of deze epidemie nu een teken van de tijd is of niet: er gaat een roepstem van uit waar we niet omheen mogen en kunnen gaan.”