“Het is fijn dat je op dezelfde manier naast elkaar kunt staan”

Al bijna twee jaar werkt Margje Kooiker als verzorgende IG bij RST. Eerst alleen in de thuiszorg, maar inmiddels ook in de intensieve verzorging. Dit doet ze op locatie De Meestershof in Staphorst, een locatie waar 24 uur per dag zorg gegeven wordt aan cliënten die niet meer alleen kunnen wonen, dit kan zijn door dementie, maar ook door ouderdom of andere ziektebeelden.

Van gastouder naar verzorgende IG

De link naar RST werd gelegd via haar schoonmoeder. “Mijn schoonmoeder kreeg zorg van RST. Wij hadden een gesprekje met de wijkverpleegkundige over een aantal praktische zaken. Tijdens dat gesprek kwam naar voren dat ik een diploma Helpende had, maar ik werkte op dat moment als gastouder. Een poosje later belde de wijkverpleegkundige met de vraag of ik bij RST wilde komen werken. Mijn eerste gedachte was: ‘Nee, dat vind ik niets, werken met ouderen. Ik ben werken met kinderen gewend.’ Toch ben ik een keer een dienst mee gaan lopen en ik werd verrassend genoeg toch enthousiast. Zo zag ik tijdens mijn meeloopdag dat het bij elke cliënt waar je komt weer anders is. Het zijn verschillende personen, hulpvragen en ziektebeelden. Dat maakt dat er zoveel variatie in het werk zit. Juist dat heeft me uiteindelijk de stap doen zetten om me in te schrijven voor de opleiding.

Bijzonder contact

Het werken met mensen die zorg nodig hebben ervaart Margje als heel bijzonder. “Het contact met de mensen is prachtig. Je ziet waar ze blij van worden of juist niet. Je leert ze echt kennen. Maar ook wat je zelf aan humeur meebrengt als je ’s ochtends binnenkomt heeft veel invloed. Soms zien ze namelijk alleen jou die dag. Het gevoel van de aandacht die je ze geeft kan soms letterlijk hun dag weer goed maken. Het is dus echt belangrijk dat je even de tijd neemt. Er zijn natuurlijk ook momenten dat ik even geen zin heb. Maar zodra ik bij de eerste cliënt binnenkom is dat weer voorbij.”

Geestelijke verbinding

Ook het christelijke aspect is fijn om te kunnen delen met cliënten vindt Margje. “Bij terminale zorg vind ik het moeilijk dat je voor je gevoel nog zo weinig voor de cliënt en de familie kunt doen, terwijl ze echt op je vertrouwen. We geven onze  liefdevolle zorg en comfort voor de cliënt, maar daarnaast kunnen ze het geestelijk ook heel moeilijk hebben; als er behoefte aan is, lezen we samen een stukje uit de Bijbel, bidden we of we zingen een psalm. Met elkaar beseffen dat we het niet alleen hoeven te doen, kan een stukje rust geven. ”

Humoristische wending

Uiteraard komt Margje ook in uitdagende en soms grappige situaties terecht. “We hebben een man in de zorg die heel weinig zegt. Hij heeft ook een behoorlijk gevorderd stadium van dementie bereikt. Maar toch verrast hij ons soms. Op een gegeven moment had hij zich ’s nachts aangekleed. Wij zeiden: ‘Het is midden in de nacht, we gaan de kleren weer uitdoen en lekker in bed liggen.’ Waarop hij zegt: ‘Weet je wel hoe lang ik erover gedaan heb om deze broek aan te doen?’ Ja, dat verwacht je dan weer niet. We konden er wel om lachen! Dit soort humor houdt ons werk juist ook leuk en luchtig.”

Een (h)echte familie

Het werken op een locatie met 24-uurs zorg creëert automatische een hechte band volgens Margje. “We draaien nog maar een jaar. Alles is nieuw en alles moeten we uitzoeken. Maar we krijgen nu al zoveel mooie en positieve reacties terug! Ik ben daar trots op als ik dat hoor. En ik merk het ook in het team. Omdat we veel tijd met elkaar doorbrengen, word je automatisch hecht. Echt een soort van familie.”